W osobie Jezusa Chrystusa Bóg fizycznie wszedł na nasz świat. Nieskończony Bóg przyszedł by żyć w skończonym świecie. Ten który wie jak rzeczy powinny wyglądać przyszedł do miejsca gdzie one, jak widzimy, takimi nie są. W Jezusie Bóg i człowiek stały się jedną osobą, osobą inną niż ktokolwiek kogo ten świat widział, lub zobaczy. Jezus Chrystus, był i zawsze będzie, w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem w jednej osobie. I ta osoba zmieniła na zawsze bieg historii.
Jezus był całkowicie i w pełni człowiekiem. Był poczęty w łonie swojej matki przez cudowne działanie Ducha Świętego. To jest jasno stwierdzone w Ewangelii Mateusza 1:18: “A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy matka jego, Maria, została poślubiona Józefowi, okazało się, że, zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha Świętego.” Podczas gdy wiele można by o tym spekulować, jedno jest pewne: Jezus urodził się z ludzkiej matki. Jego zwyczajne narodziny, potwierdzają jego człowieczeństwo.
Tak jak my mamy ludzkie ciało, tak samo było z Jezusem. Jako “dziecię rosło i nabierało sił” (Łukasza 2:40), a wzrastając Jezusowi “przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi” (Łukasza 2:52). Jezus był “zmęczony podróżą” (Jana 4:6); po okresie postu był głodny (Mateusza 4:2); będąc na krzyżu, powiedział “pragnę” (Jana 19:28). Jego ciało było pod każdym względem dokładnie takie jak nasze.
Jezus powstał z martwych w fizycznym, ludzkim ciele które nie było już poddane słabości, chorobie czy śmierci. Swoim uczniom, zdziwionym że widzą Chrystusa żywym, powiedział; “Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (Łukasza 24:39). Jezus jest obecny w tym idealnym, lecz ludzkim ciele, w niebie.
Umysł Jezusa był również taki jak nasz. Przeszedł przez proces nauki, tak jak inne dzieci. Ewangelista Łukasz, na przykład, wspomina nam, że Jezusowi “przybywało mądrości” (Łukasza 2:52). Tak jak każde dziecko, uczył się takich rzeczy jak mówienie, czytanie, pisanie i jedzenie. W swojej ludzkiej naturze nie znał dnia ani godziny kiedy powróci na ziemię, “Ale o tym dniu i godzinie nikt nie wie: ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Marka 13:32).
Dodatkowo, Jezus odczuwał pełną gamę emocji: “zdziwił się” wiarą centuriona (Mateusza 8:10); “zapłakał” przy śmierci swojego przyjaciela Łazarza (Jana 11:35); i kiedy się modlił do Boga “z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy” (Hebrajczyków 5:7). Przed swoim ukrzyżowaniem, Jezus powiedział “smętna jest dusza moja aż do śmierci” (Mateusza 26:38) i “dusza moja jest zatrwożona” (Jana 12:27).
Jezus był taki jak my w każdym aspekcie, oprócz jednego: był bez grzechu. Dlatego na koniec swojego życia mógł powiedzieć, “Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego” (Jana 15:10). Dlatego apostoł Paweł odnosi się do Jezusa jako “tego, który nie znał grzechu” (2 Koryntian 5:21). Apostoł Piotr mówi nam, że Jezus “grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego” (1 Piotra 2:22). Apostoł Jan stwierdza o Jezusie “grzechu w nim nie ma” (1 Jana 3:5). Jasnym jest zatem, mamy Jezusa “doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu” (Hebrajczyków 4:15).
Jezus musiał być w pełni człowiekiem by służyć nam jako nasz idealnie posłuszny Bogu reprezentant. Jego posłuszeństwo jako człowieka jest w kontraście do nieposłuszeństwa Adama, naszego reprezentanta. Paweł mówi, że “jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia” (Rzymian 5:19). Jeżeli Jezus nie był w pełni człowiekiem, jego posłuszeństwo za nas byłoby nic nieznaczące.
Tak jak Jezus musiał być człowiekiem by żyć życiem jakim my powinniśmy, tak samo musiał być człowiekiem by umrzeć za nas. Było to konieczne, z powodu naszego człowieczeństwa. List do Hebrajczyków 2:17 mówi, “musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu.” Jeżeli Jezus nie byłby w pełni człowiekiem, jego śmierć za nas byłaby nic nie warta.
Dodatkowo, człowieczeństwo Jezusa (a także jego bóstwo) pozwala mu służyć jako “jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi” (1 Tymoteusza 2:5). To również oznacza, że jako człowiek, był doświadczony “we wszystkim, podobnie jak my” i przez to może “współczuć ze słabościami naszymi” (Hebrajczyków 4:15). Ponieważ “sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą” (Hebrajczyków 2:18).
Jak powiedzieliśmy wcześniej, Jezus był poczęty w łonie swojej matki przez cudowne działanie Ducha Świętego. To jest jasno stwierdzone w Ewangelii Mateusza 1:18. Narodziny Jezusa z dziewicy były cudownym działaniem Boga. Przez działanie Ducha Świętego w matce Jezusa, Marii, człowieczeństwo i boskość zostały zjednoczone w sposób jaki nigdy się już nie zdarzy.
Biblia wyraźnie stwierdza, że Jezus jest w pełni Bogiem. Na przykład, apostoł Paweł pisze w Liście do Kolosan 2:9, “w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości.” Dodatkowo, kiedy ludzie współcześni Jezusowi nazywali go “Panem”, korzystali z terminu używanego ponad sześć tysięcy razy w greckim tłumaczeniu Starego Testamentu odnoszącego się do Boga lub “Pana”. Dlatego też, kiedy anioły ogłaszały narodziny Jezusa słowami, “dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan” (Łukasza 2:11), mówiły że narodził się sam Pan Bóg.
Jezus, gdy zapytano go czy widział Abrahama, odparł “pierwej niż Abraham był, Jam jest” (Jana 8:57-58). Ci którzy to słyszeli “porwali kamienie, aby rzucić na niego” (Jana 8:59), tak jak postąpiłby każdy szanujący się religijny przywódca gdyby ktoś uważał się za Boga. Rozumieli, że Jezus przypisywał sobie ten sam tytuł jaki Bóg nadał sobie w Księdze Wyjścia 3:14 - “Jestem, który jestem.”
W księdze Objawienia 22:13, Jezus mówi, “Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec.” To jest bardzo podobne do tego co Bóg Ojciec powiedział na początku tej samej księgi: “Jam jest alfa i omega (początek i koniec)”, mówi Pan Bóg, “ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący” (Objawienia 1:8)
Prorok Izajasz potwierdza status Jezusa jako króla rządzącego na wieki - rolę jaką tylko Bóg mógłby wypełnić: “potężna będzie władza i pokój bez końca” (Izajasza 9:7). Dlatego apostoł Paweł powiedział o Jezusie, że jest godnym czci: “Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca” (Filipian 2:9-11). Bóstwo Jezusa jest powodem dla którego Bóg Ojciec mówi, “Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży” (Hebrajczyków 1:6).
Jezus był w pełni Bogiem. “W nim zamieszkała cała pełnia boskości” (Kolosan 1:19). Jeżeli Jezus nie byłby w pełni Bogiem, nie mógłby ponieść pełnej kary za grzechy całego świata. Jeżeli nie poniósłby pełnej kary za grzechy świata jako bezgrzeszny człowiek, to nikt nie miałby spłaconej kary za grzechy, i nikt nie byłby zbawiony.
Jezus był w pełni Bogiem. Jezus był również w pełni człowiekiem. Był w pełni obiema naturami w tym samym czasie. Odwieczny Syn Boży wziął na siebie prawdziwie ludzką naturę. Jego boska i ludzka natura są na zawsze różne i utrzymujące swoje własności choć są wiecznie i nierozłącznie zjednoczone w jednej osobie.
To jest chyba najbardziej zdumiewający cud w całej Biblii - wieczny Syn Boży, sam w pełni Bóg, stał się człowiekiem i robiąc to połączył się na zawsze z ludzką naturą. Jezus, człowiek inny od wszystkich jakich ten świat będzie jeszcze oglądać, przez wieczne złączenie nieskończoności ze skończonością zmienił na zawsze bieg historii.
Jezus jest w pełni Bogiem. W jaki sposób ciebie to zachęca?
Jezus jest w pełni człowiekiem. W jaki sposób ciebie to zachęca?
Pomódl się, mówiąc bezpośrednio do Jezusa, dziękując mu za przyjście na ziemię i stanie się dla ciebie w pełni człowiekiem.