Po Soborze Nicejskim w 325, ortodoksyjne zrozumienie doktryny o Trójcy jako trzech osobach dzielących jedną boską esencję nie było powszechnie akceptowane. Jeden z niezgadzających się teologów to Photinus, biskup Smyrny i uczeń Marcellusa.
Teologia Photinusa skręcała blisko do adopcjonizmu przez sugerowanie że człowiek imieniem Jezus został wybrany przez Boga do bycia jego Synem kiedy znajdował się jeszcze w łonie Maryi. Photonius zaprzeczał doktrynie odwiecznego istnienia Syna.
Ambroży opisał teologię Photinusa w dziele De Fide: "Mówimy że Bóg jest Jeden, nie jak Photinus, utrzymujący że Syn pierwej stał się w łonie Dziewicy".
Hilary z Poitiers również mówił o teologii Photinusa w swoim "De Trinitate: "Sabeliusz zaprzecza istnieniu Syna Bożego; z przeciwnej strony Photinus wynosi człowieka w miejsce Syna. Photinus nie toleruje mowy o Synu zrodzonym przed wiekami... Nasi obecni przeciwnicy mają braki w znaczeniu Boskiej natury Syna... Photinus jest winny ignorancji, lub fałszu w swoim zaparciu zrodzenia Syna przed wiekami. Photinus utrzymuje Jego człowieczeństwo, choć w utrzymywaniu jego zapomina że Chrystus był zrodzony jako Bóg przed wiekami."
Innymi słowy, Photinus nie wierzył że druga osoba Trójcy - boskie Słowo, Syn Boży - istniała z Ojcem w odwieczności. Wierzył, że druga osoba w Trójcy nie istniała aż do pojawienia się człowieka zwanego Jezus z Nazaretu.
Najbardziej bezpośrednią odpowiedź na to zaprzeczenie uprzedniego istnienia Syna znajduje się w Ewangelii Jana 1:1-3. Ten fragment jasno wyraża fakt że Słowo, Jezus - który "stał się ciałem i zamieszkał między nami" (Jan 1:14) - istniał przed stworzeniem z Ojcem. W rzeczywistości, to właśnie przez niego wszystko zostało stworzone.
Hilary z Poitiers cytuje Jana 5:17-19 by pokazać że dzieła Ojca są często wykonywane przez Syna. Hilary argumentował że ponieważ Syn ma moc by robić te same rzeczy co Ojciec, to musi mieć tą samą naturę.
W przeciwieństwie do nauczania Photinusa, Ojciec i Syn odwiecznie współistnieli w kompletnej równości, i była to druga odwiecznie istniejąca osoba w Trójcy która stała się ciałem i wcieliła się w Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.
Błąd Photinusa jest ważny z kilku powodów. Jeżeli Syn nie istniał odwiecznie z Bogiem Ojcem, nie może być zatem w pełni Bogiem. Jeżeli Syn jest tylko człowiekiem wybranym przez Boga do bycia jego synem, to Jezus nie może być w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem.
Ten błąd kompletnie wywraca doktrynę odkupieniu. Powodem dlaczego Chrystus może zadowolić Boży gniew jest to że jest on w pełni Bogiem, a powodem dlaczego może reprezentować ludzkość jest to że jest on w pełni człowiekiem. Bez doktryny o odwiecznym istnieniu Syna, Jezus jest jedynie człowiekiem który przeżył na ziemi dobre życie jako duchowy nauczyciel ale w żaden sposób nie może być zbawicielem świata.