Dzieło Jezusa na ziemi nie zakończyło się wraz z jego życiem i śmiercią. Jeśliby tak było, to “kazanie nasze daremne, daremna też wasza wiara” oraz chrześcijanie byliby “ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni” (1 Koryntian 15:14-19). Ale Jezus powstał z martwych i wstąpił do nieba jako zwycięski król.
Wszystkie cztery ewangelie zawierają opisy zmartwychwstania Jezusa (Mateusza 28:1-20; Marka 16:1-8; Łukasza 24:1-53; Jana 20:1-21:25). Przez księgę Dziejów Apostolskich, apostołowie stale mówią o zmartwychwstaniu Jezusa, zachęcając ludzi do zaufania jemu jako temu który żyje i króluje w niebie. Reszta Nowego Testamentu jest oparta na założeniu, że Jezus jest żyjącym, królującym Zbawcą, będącym głową właśnie formującego się kościoła. Mówiąc prościej, można znaleźć w Nowym Testamencie pokaźną liczbę dowodów na zmartwychwstanie.
Zmartwychwstanie Chrystusa nie było jedynie zwykłym powróceniem do życia, takim jakiego doświadczyli inni (na przykład Łazarz w Jana 11:1-44). Kiedy Jezus powstał z martwych, rozpoczął nowe ludzkie życie w którym miał idealne ciało które nie było już więcej poddane słabości, starzeniu się, śmierci, rozkładowi. Kiedy Jezus powstał z martwych, miał ciało które będzie żyło wiecznie, ponieważ Jezus przyoblekł się “w to, co nieskażone” i “w nieśmiertelność” (1 Koryntian 15:53). Nowe ciało Jezusa było fizycznym ciałem. Kiedy uczniowie go widzieli objęli go za nogi (Mateusza 28:9). Jego uczniowie składali o tym świadectwo mówiąc: “jedliśmy i piliśmy po jego zmartwychwstaniu” (Dzieje 10:41). W jego nowym ciele, Jezus “zasiadł z nimi [uczniami] przy stole, wziąwszy chleb, pobłogosławił i rozłamawszy, podawał im” (Łukasza 24:30). Jezus zaprosił również Tomasza aby dotknął jego przebitych rąk i boku (Jana 20:27). Biblia mówi jasno: Jezus fizycznie powstał z martwych, mówi jeszcze niedowierzającym uczniom “duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (Łukasza 24:39).
Wszyscy którzy zwracają się do Jezusa po zbawienie są “odrodzeni ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 1:3). Oznacza to, że Chrystus zdobył dla nas nową przyszłe życie które jest takie jak jego. Chociaż nasze ciała nie są jeszcze jak jego nowe ciało, nasze dusze już zostały ożywione nową mocą tego zmartwychwstania.
Moc zmartwychwstania pomaga nam żyć życiem do jakiego zostaliśmy stworzeni. Daje nam moc aby zdobywać coraz więcej zwycięstw nad grzechem w naszym życiu. Z powodu zmartwychwstania, możemy uważać siebie “za umarłych dla grzechu” (Rzymian 6:11). Chociaż nie osiągniemy bezgrzesznej perfekcji w tym życiu, Paweł nadal mówi nam że “grzech nad wami panować nie będzie” (Rzymian 6:14); nie będzie nad nami panował ani kontrolował nas. Ta moc zmartwychwstania zawiera również moc od Ducha Świętego, który usposabia nas do robienia rzeczy do których powołał nas Jezus (Dzieje 1:8).
Dodatkowo, zmartwychwstanie Jezusa zapewnia naszą sprawiedliwość przed Bogiem. Paweł, w Liście Rzymian 4:25, mówi że Jezus był “wzbudzony z martwych dla usprawiedliwienia naszego”. Kiedy Bóg wzbudził Jezusa z martwych, potwierdził dzieło Jezusa dla nas. Zademonstrował swoją akceptację dla dzieła Jezusa, jego cierpienia i śmierci za nasze grzechy. Bóg potwierdził że Jezusa dzieło dla nas zostało zakończone; kara za grzechy została zapłacona i dlatego Jezus nie musiał już dłużej pozostawać martwy. Jak mówi nam List do Hebrajczyków 1:3, “[Jezus] dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach.” Jezus zasiadł po prawicy Boga ponieważ jego dzieło zostało zakończone.
Na koniec, ponieważ “Bóg i Pana wskrzesił,” on także “nas wskrzesi przez moc swoją” (1 Koryntian 6:14). A “ten, który wzbudził Pana Jezusa, także i nas z Jezusem wzbudzi i... przed sobą stawi” (2 Koryntian 4:14). Zmartwychwstanie Jezusa oznacza, że my także doświadczymy zmartwychwstania. Paweł mówi że w zmartwychwstaniu Jezusa widzimy obraz tego co nas również czeka (1 Koryntian 15:20). Kiedy Jezus powróci, “wszyscy będziemy przemienieni” (1 Koryntian 15:51); nasze śmiertelne ciało będzie przemienione w nieśmiertelne (1 Koryntian 15:53). W ostatecznym zmartwychwstaniu, naszym zmartwychwstaniu, otrzymamy nowe ciała, takie jakie ma teraz Jezus.
Czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu (Dzieje 1:3), Jezus poprowadził swoich uczniów poza Jeruzalem i “podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” (Łukasza 24:50-51 BT). Kiedy Jezus opuścił ziemię, udał się do szczególnego miejsca: nieba.
W niebie, Jezus został “wyniesiony na prawicę Boga” (Dzieje 2:33 BT). Bóg “wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię” (Filipian 2:9). Po swoim wniebowstąpieniu, Jezus otrzymał chwałę, honor, i autorytet którego nie miał jako Bóg-człowiek. Anielskie chóry teraz śpiewają chwaląc go słowami “Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo!” (Objawienia 5:12). Teraz po prawicy Boga, Chrystus “musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje” (1 Koryntian 15:25).
Życie Chrystusa jest obrazem naszego własnego. Tak jak przy swoim zmartwychwstaniu daje nam znać co się z nami na końcu stanie, tak przy wniebowstąpieniu pokazuje gdzie w końcu trafimy. Zatem z “upragnieniem oczekujemy” (Rzymian 8:19 BT) na przyjście Chrystusa, kiedy będziemy zabraniu z tego świata do nowego, pełnego chwały. Wtedy, wraz z naszymi idealnymi ciałami, będziemy żyć wiecznie w naszym nowym idealnym świecie.
(Dr Wayne Grudem)