"Pan, Bóg nasz, jest święty" (Psalm 99:9). To znaczy, że jest on odzielony od grzechu i oddany własnej chwale. Bóg jest często nazywany "Święty Izraela" (Psalm 71:22, dla przykładu). Serafiny (uskrzydlone stworzenia) wokół jego tronu stale wołają, "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów" (Izajasza 6:3).
Boża świętość daje wzór do naśladowania jego dzieciom. Bóg stwierdza w Księdze Kapłańskiej 19:2, "Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty." Przez moc Ducha Świętego mamy się starać "o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana" (List do Hebrajczyków 12:14). Autor Listu do Hebrajczyków mówi nam, że Bóg karci swoje dzieci, "aby nas uczynić uczestnikami swojej świętości" (List do Hebrajczyków 12:10). Podczas gdy Bóg czyni nas świętymi, idywidualnie oraz jako członków kościoła (List do Efezjan 5:26-27), oczekujemy na dzień w którym wszystkie rzeczy w niebie i na ziemi będą oddzielone od zła, oczyszczone z grzechu, i poświęcone wyłącznie Bożej chwale w prawdziwej moralnej czystości (Księga Zachariasza 14:20 – 21).