Jezus powiedział, "Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg." (Ewangelia Łukasza 18:19). Dlatego, Bóg jest ostatecznym standardem dobra; wszystko co on robi jest dobre i godne chwały. Nie ma wyższego standardu dobra niż Boży dobroć popierająca wszystko co jest zgodne z jego charakterem. Na przykład, jego dobroć jest widziana w jego stworzeniu: "A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty" (Księga Rodzaju 1:31).
Ponieważ Bóg jest ostatecznym standardem dobra, on jest też ostatecznym źródłem wszelkiej dobroci. Jakub mówi nam, "Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł" (List Jakuba 1:17). Bóg jest tym który rozdaje dobre dary swoim dzieciom. Bóg obiecuje, że nie odmawia dobrego "postępującym nienagannie" (Psalm 84:11). Jezus potwierdza to kiedy mówi, że Bóg "da to, co dobre, tym, którzy Go proszą" (Ewangelia Mateusza 7:11). Nawet Boże karcenie jest manifestacją jego dobroci i miłości (List do Hebrajczyków 12:10). Dlatego, wszelka dobroć jakiej szukamy jest ostatecznie w samym Bogu. Psalmista zdaje sobie z tego sprawę, pisząc "Kogo prócz Ciebie mam w niebie? Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia" (Psalm 73:25).
Boża dobroć często może być widziana przez jego miłosierdzie i łaskę. Jego miłosierdzie jest Bożą dobrocią ku tym w nidoli i rozpaczy. Jego łaska jest Bożą dobrocią ku tym, którzy zasługują jedynie na karę. Otrzymujący Bożą dobroć - często otrzymaną przez jego miłosierdzie i łaskę - są wezwani do okazania tej dobroci innym. Jak mówi apostoł Paweł w Liście do Galatów 6:10, "A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, zwłaszcza zaś naszym braciom w wierze."